1-2-3-4 (ή αλλιώς, χαλβάς πολίτικος)

Μ’ αρέσει η τάξη και η συμμετρία. Φοβάμαι όμως την ταξινόμηση. Μ’ αρέσουν τα πράγματα που μπορώ να θυμάμαι απ’ έξω και μ’ αρέσουν οι ζαβολιές.
1-2-3-4. Απλά πράγματα, ωραία νοικυρεμένα. Κι ύστερα έρχομαι και τα κάνω πυροτέχνημα με το πολύ μου.

Χαλβάς 1-2-3-4 (όχημα πυροτεχνημάτων)

1 κούπα λάδι
2 κούπες σιμιγδάλι
3 κούπες ζάχαρη
4 κούπες νερό

Κάνω σιρόπι με το νερό και τη ζάχαρη.
Καβουρδίζω το σιμιγδάλι στο λάδι μέχρι να πάρει βαθύ ξανθό χρώμα.
Αδειάζω το σιρόπι στην κατσαρόλα του σιμιγδαλιού ( Με πάρα πολύ προσοχή γιατί πιτσιλάει και καίει φριχτα!)
Αφήνω το σιμιγδάλι να απορροφήσει το σιρόπι.
Φορμάρω.
Κρυώνει.
Ξεφορμάρω.
Ωραία πράματα. Απλά μετρημένα.
😉
Αρωματίζω το σιρόπι με κανέλλα, γαρύφαλλο, φλούδα πορτοκαλιού, λεμονιού, καμμιά φορά λικερ μαστίχα, όπως έκανε η γιαγιά μου η Θεοδότη, ή ρούμι. Καμμιά φορά, αφαιρώ μια ποσότητα ζάχαρης και την αντικαθιστώ με μέλι, ή σιρόπι σφενδάμου, ή καστανή ζάχαρη, ή πετιμέζι.
Λίγο πριν είναι έτοιμο το σιμιγδάλι για το σιρόπι, προσθέτω στο καβούρδισμα κουκουνάρι, καρύδια, σταφίδες, αμύγδαλα, ή όλα μαζί. Άλλοτε ψιλοκομμένα δαμάσκηνα, ή σύκα, μουλιασμένα σε ρούμι. Και τώρα τελευταία, το ξύσμα περγαμόντου που μου έδωσε η κυρία Εύα, από την πεθερά της.
Όταν ενώνω τα δύο, ξέρω πως έχω κάνει το 1-2-3-4, άνω κάτω. Αλλά μέσα στο χαλβά μου έχει Πόρο, Κύπρο, Τίνα, γιαγιά, Εύα, κι ό,τι άλλο θέλω.

Ύστερα ένα παιδί μου ψυθιρίζει : Σήμερα, ήταν η πιο ωραία μέρα. Κρατάω τη φράση του, χρυσό σκουλαρίκι και την κρεμάω στο αυτί μου.

Έτσι είμαι εγώ. Του πολύ.