Τα μπλινί της γιαγιάς Άννας

Grandma’s Hands
Originally uploaded by slight clutter

Είναι τώρα δεκαπέντε μέρες που θέλω να γράψω δυο λόγια για τη γιαγιά. Η μαμά της φίλης μου της Αλεξάνδρας, η γιαγιά Άννα, ήρθε από την Τασκένδη πριν από ακριβώς 4 χρόνια. Με το που αντίκρυσε το Δημήτρη τον εγγονό της στο αεροδρόμιο, του είπε τη φράση : «Ήρθα να πεθάνω.»
Πήγα με πολύ ενθουσιασμό στο σπίτι της Αλεξάνδρας να την γνωρίσω. Είχα στο μυαλό μου μια ρωσίδα μπαμπούσκα με παρδαλό μαντήλι και μεγάλο κόμπο, όπως αυτή που διάβαζα μικρή στο «θείο Πλάτωνα» της Άλκης Ζέη. Τίποτε από όλα αυτά. Η γιαγιά είχε κοντά μαλλιά, δεν φορούσε μαντήλι και είχε χαραγμένο με τατουάζ στο χέρι της το όνομά της. Άννα. Δεν ήξερε λέξη ελληνικά παρά το ότι ο άνδρας της, ο μπαμπάς της Αλεξάνδρας ήταν Έλληνας. Μου άρεσε πολύ αυτή η μοντέρνα, ξύπνια γιαγιά και βούτηξα από τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρας τους ελληνορωσικούς διαλόγους και προσπάθησα να της πιάσω κουβέντα. Μου μάθαινε πως λένε το πηρούνι το μαχαίρι κι όλα τα του τραπεζιού στα ρωσικά, κι εγώ έβρισκα τις πιο απίθανες φράσεις από τους διαλόγους και τις της έλεγα για να γελάσει : «έχουμε έρθει με μια αντιπροσωπεία από το κόμμα». Τέζα στα γέλια η γιαγιά. Της φιλούσα το χέρι και της έλεγα ντασβιντάνια, όταν φεύγαμε.
Νομίζω πως αρχίσαμε να επικοινωνούμε την μέρα που της ζήτησα τη συνταγή για τα μπλινί. Το μάτι της έλαμψε κι άρχισε να λέει τη συνταγή στην Αλεξάνδρα για να μου την πει στα ελληνικά. Η Αλεξάνδρα, που σκυλοβαριόταν να μεταφράζει τους διαλόγους μου με τη γιαγιά, έλεγε συνέχεια : «κριέπες είναι καρίτσι μου», με την άψογη ρωσική προφορά της. Ώσπου μια μέρα, που η γιαγιά ήξερε ότι θα πάω, μου έφτιαξε μπλινί. Περισσότερη ήταν η χαρά μου που η γιαγιά θέλησε να με φιλέψει, παρά για τα μπλινί τα ίδια. Τα όποια, ειρρήσθω εν παρόδω, ήταν φαν-τα-στι-κα. Ετσι σφραγίστηκε η σχέση μου με τη γιαγιά. Μας κολλήσανε τα μπλινί. Κι έτσι πήρα κι εγώ το θάρρος και ζήτησα από τη Σάσα να πει στη μαμά της να φτιάξει μπλινί για το μπαζάρ πέρσυ τα Χριστούγεννα.
Πριν κανένα μήνα, η γιαγιά μπήκε στο νοσοκομείο. Ήταν η γιορτή της μητέρας όταν πήγα να τη δω. «Μόλις βγεις γιαγιά από δω, θα ‘ρθώ στο σπίτι να μου κάνεις μπλινί.» και της φίλησα το χεράκι της που έκαιγε από τον πυρετό. Η γιαγιά, παρά τον πυρετό ήταν χαρούμενη κι ευδιάθετη. Μετά από περίπου 3 εβδομάδες ξαναμπήκε στο νοσοκομείο, άσχημα πια. Δεν άνοιξε τα μάτια της όταν μπήκα στο δωμάτιο, και η Αλεξάνδρα την σκούντηξε δυνατά για να ξυπνήσει και της είπε μια φράση που δεν κατάλαβα, στα Ρωσικά. Μόνο δυο λέξεις γνώρισα από τη φράση. Τίνα και μπλινί. Ίσως της έλεγε, «ξύπνα μαμά, ήρθε η Τίνα. Τη θυμάσαι που της αρέσουν τα μπλινί?» Όμως η γιαγιά, δεν ξύπνησε. Και μετά από τρεις μέρες, κοιμήθηκε για τα καλά.
Η κηδεία της ήταν η πιο μικρή κηδεία που έχω δει. Η γιαγιά δεν είχε βγει σχεδόν ποτέ από το σπίτι εδώ στην Αθήνα. Δεν την ήξερε κανείς παρά μόνο οι στενοί φίλοι της Αλεξάνδρας και του Δημήτρη που πήγαιναν στο σπίτι. Ήταν δεν ήταν 20 άτομα στην κηδεία. Η γιαγιά, φορούσε μπλε μαντήλι, σφιχτά δεμένο κάτω από το σαγόνι, μπλε φόρεμα, το καλό της, και μια ωραία καρφίτσα. Ήταν πολύ όμορφη και περιποιημένη και προς στιγμή μου φάνηκε πως μου ‘κλεισε το μάτι, όπως τότε που μου έλεγε πως θα φτιάξει μπλινί να τα δοκιμάσω.
Σας δίνω την καλύτερη συνταγή μπλινί της συλλογής μου με την ελπίδα να σας αρέσουν. Κι αν σας αρέσουν πείτε μια ευχή γι αυτή τη γλυκειά γιαγιά που έφυγε με τα πόδια από τη Μόσχα για να πάει στην Τασκένδη να βρει την τύχη της την εποχή του Στάλιν.

Θα χρειαστείτε :

2 αυγά
2 κούπες γάλα ή ξινόγαλα
1 μικρό πακετάκι μαγιά
2 κ.σ. ζάχαρη
1 πρέζα αλάτι
2 κούπες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
ελαιόλαδο ή αραβοσιτέλαιο
Λιωμένο βούτυρο

Εκτέλεση

Όλα τα υλικά πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου. Βγάλτε τα αυγά αρκετά νωρίτερα από το ψυγείο. Το γάλα, πρέπει να είναι χλιαρό, αλλά όχι ζεστό.
Σ’ ένα κεραμικό ή πλαστικό μπωλ (όχι μεταλλικό) διαλύστε τη μαγιά στο χλιαρό γάλα ή ξινόγαλα, προσθέστε 1 κ.σ. ζάχαρη και περίπου μισή κούπα κοσκινισμένο αλεύρι. Ανακατέψτε τα υλικά ώσπου να γίνει ένας ομοιογενής χυλός και αφήστε το χυλό να φουσκώσει σε ένα ζεστό μέρος, για μισή ώρα.
Προσθέστε την υπόλοιπη ζάχαρη. Ανακατέψτε απαλά και αρχίστε να κοσκινίζετε μέσα στο μείγμα το αλεύρι, περίπου μισή κούπα τη φορά. Όταν το αλεύρι έχει τελειώσει και το μείγμα είναι οιμοιογενές, προσθέστε 2 κ.σ. λάδι, ανακατέψτε καλά και διατηρείστε σε ζεστό μέρος το μείγμα.
Αλλείψτε ελάχιστο λάδι σε ένα αντικολλητικό τηγάνι και βάλτε το να κάψει πάρα πολύ (ώσπου να καπνίσει το λάδι). Βάλτε στο τηγάνι μια μικρή ποσότητα από το μείγμα και γύρτε το τηγάνι προς όλες τις κατευθύνσεις πολύ γρήγορα, ώστε το μείγμα να απλωθεί ομοιόμορφα παντού και το μπλινί να γίνει πολύ λεπτό. Όταν η επιφάνεια του μπλινί βγάλει φουσκάλες και δεν είναι πια ρευστή αναποδογυρίστε το, να ψηθεί κι από την άλλη, για μισό λεπτό περίπου. Βγάλτε το από το τηγάνι, κι αμέσως (χωρίς να ξαναλαδώσετε το τηγάνι) βάλτε το μείγμα για το επόμενο μπλινί. Μεχρι να ψηθεί το υπόλοιπο, αλλείψτε το προηγούμενο μπλινί με τη βοήθεια ενός πινέλου, με λιωμένο βούτυρο, από τη μια μεριά.
Συνεχίστε μέχρι να τελειώσει ο χυλός. Δεν θα ξαναχρειαστεί να λαδώσετε το τηγάνι καθόλου. Έχετε υπόψη σας ότι όπως όλες οι τηγανητές ζύμες, έτσι και τα πρώτα ένα δυο μπλινί, βγαίνουν χάλια. Από το τρίτο κι έπειτα τρώγονται.
Μπορείτε να κάνετε μπλινί σε δύο μεγέθη : μεγάλα σαν κρέπες που θα τα γεμίσετε με ανθότυρο και φρούτα του δάσους, ή κρέας ή λαχανικά, όπως ακριβώς γεμίζουμε τις κρέπες. Μικρά, με διάμετρο περίπου 3 εκατοστά, που μπορείτε να τα σερβίρεται με χαβιάρι, ή άλλα αυγά ψαριών, ή με μους καπνιστών ψαριών. Σ’ αυτή την περίπτωση δοκιμάστε να κάνετε τη ζύμη με ξινόγαλα. Γίνεται αρκετά πιο ξινή και ταιριάζει ωραία με τα αυγά. Θυμάμαι μια φορά, ότι σ’ ένα πάρτυ της αδελφής μου, είχα ψήσει τα μπλινί σε βαφλιέρα και τα είχα χωρίσει ακτινωτά σε καρδιές (που πριν αποτελούσαν τη βάφλα – μαργαρίτα). Τα συνόδεψα με σμετάνα και καπνιστό σολωμό, και κάνανε μεγάλες στράκες.

Τα μπλινί, όπως και όλα τα παρόμοια εδέσματα, τηγανήτες, κρέπες κλπ, συμβολίζουν τον ζεστό χρυσό ήλιο. Στη Ρωσία, γίνεται κάθε χρόνο μια μεγάλη γιορτή, η Μασλένιτσα για το καλωσόρισμα της Άνοιξης, περίπου στο τέλος του Φλεβάρη. Εκεί τα μπλινί έχουν την τιμητική τους και παρουσιάζονται σε διάφορες εκδοχές που εκπροσωπούν όλες τις εθνότητες που ζουν σ’ αυτήν την τεράστια χώρα.

Καλή αντάμωση γιαγιά.